ढाल - मशाल
देहाचीच बोली,
देहाचीच वाच्या,
देहबोली चेतनांची,
खुणावते दुराचाराला.
वय नाही राघण्याचे,
नाही भय भोगण्याचे,
जीवनाच्या सरते शेवटी ;
भ्रमनिरास वाटेवरती,
लचके तोडून जाणीवांची,
लक्तरेच बनली पर्णकुटी.
चिमुकलीचे जीव,
असह्य अबलेचे घाव.
वांझपणाच ओझं,
पूर्वजन्मीचं बिज.
सुख-शांती , नैराश्य – श्रीमंती,
भांडण-तंटा , विरह – घंटा,
दुर्जन करती तयाचे भांडवल,
सज्जनांचे येथे होते कालवड.
भोळी-भाबडी मानसं,
बळी पडतात राजरोस.
शिकली-सवरली पोरंही,
अडकतात मोहजाळात सदेही.
ईश्वरइच्छा , ईश्वरआज्ञा
याचाच होतो बोलबाला.
क्रूर-कपट कारस्थानातच,
नांदते नार अबोला.
तीच ढाल, तीच मशाल,
पेटवते घरा-घराला.
- - ©️ प्रा. शिवाजी आर. कांबळे
☎️ मो.न.8830800335
No comments:
Post a Comment